Sevmezdim baykuþun, o bet sesini!
“Uðursuzluk verir” derdi hep babam…
Ensemde hissettim, her nefesini!
Nerde görsem onu, söküldü habam…
Çöktü mahalleme, kapkara yasla!
Kýþ dedim, pýþt dedim, gitmedi asla!
Enini, boyunu, ölçtüm kumpasla;
Uçurup kovmaya, yetmedi çabam…
Yýkýldý mahalle, virane oldu!
Nice tomurcuklar, açmadan soldu!
Yetimler, öksüzler, saç ve baþ yoldu!
Kalmadý bir mekân, yýkýldý obam…
Þimdi her bacada, birçok baykuþ var!
Memleket buz kesti, sinede taþlar!
Ne zaman ötseler, gözlerde yaþlar!
Yakýt ateþ pahasý, yanmýyor sobam…
Baykuþu tanýyan, halinden memnun!
Masumlar içerde, dýþarda maznun!
Geçmedi suçluya, geçerli kanun!
Kalmadý, hepsiyle bitti merhabam…
Odun yok, kömür yok, kýsýldý vanam!
Tutar yer kalmadý, çýktý zývanam!
Vuruldum yürekten, ben yandým anam!
Karlarda pert oldu, þu “can arabam…”
Antalya-2022/01 (Hamsin)
Halil Þakir Taþçýoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.