Solgun yüzümde asýlmýþ durur sahte bir tebessüm, Kuru bir güz yapraðý gibi sapsarý, cansýz Ve yaðý tükenmiþ kandiller gibi bakar gözlerim... Þaþkýn beynimde baðdaþ kurmuþ günahlar -ki elâ gözlerinden kalma hatýralardýr hepsi-, Sýrtýmda küfeler dolusu uyunmamýþ geceler Ve yüreðimdeki dayanýlmaz aðýrlýk, Çözümsüz bilmeceler...
Hani, o her çiçeðinden aþk kokladýðým bahçem, Nerde yüzüme her deðiþte Mutluluk dolu düþ yaðmurlarý yaðdýran o kýzýl saçlar Ve nerde dallarýndan güneþli sabahlar topladýðým aðaçlar? Þimdi, kuru dallarýnda hevenk hevenk hüzün Ve sislenmiþ gözümde Solgun bir resim gibidir yüzün...
Bir yol ayrýmýndayým þimdi; Bir yanda kasýrgalar, tayfunlar; gerçek yaþam, Bir yanda dipsiz bir kuyu; sevgi... Kýrlaþan sakallarýma inat, karardýkça güneþin rengi Elâ bir bakýþýn hatýrasýdýr yaþama tutunduðum tek dal, Ben, tükendim, kaldým bu kavþakta caným, Bâri sen, hep öyle güzel, hep sevgimle kal...
Ünal Beþkese (2008)
Sosyal Medyada Paylaşın:
ünal beşkese Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.