Yine uyku ile hoþ deðil aram
Maziyi mahzenden aldým bu gece
Tozunu sildikçe kanadý yaram
Acýlar içinde kaldým bu gece
Yýllarca yanmýþsa bellidir yürek
Nice âh duyulur derin kazmadan
Dað gibi dertlere neylesin kürek
Buharý dinmiyor kalem yazmadan
Ne ihanet sezip bitirdiklerim
Ne de senelerdi -su gibi akan-
Kýrlarda koþarken yitirdiklerim...
Mutlu anlarýmdý... genzimi yakan
Gençliði beklerken þilte beþikte
Bahtýmdý sýrýtan tam bitiþikte
Ne zaman öfkeyle adýmý ansa
Annemdi yetiþen, az caným yansa
Özlemiyle dolu yüreðim... buram
Fýrtýnalar esse, kar yaðsa ne gam
Gönül takviminde mevsim bahardý
* Sahi gülüþlerim... düþlerim vardý *
Þefkat kucaðýnda kaným kaynarken
Tenime nakýþtý her yara bere
Nasýl da mutluydum misket oynarken,
Mutluluk çizerken çiviyle yere
Nihayet çocuktuk... hepimiz çiçek
Alp Can’dan emindi, Gül Yasemin’den
Nazýmýz duaydý, avcumuz ölçek
Tebessüm toplardýk toprak zeminden
Her akþam bir güneþ eskitirken biz
Farkýna varmazdýk geçen zamanýn
Dert bize ýraktý, gam bizden aciz
Eþsizdi ahengi sazýn... kemanýn
Tahtým da sahiydi... tahta tacým da
Kelebek uçardý sol yamacýmda
Yastýkken baþýma anamýn dizi
Iraktý ruhuma hüzün denizi
Tenimiz çamurdu gölgemiz temiz
Eskiden en mutlu çocuklardýk biz
Sýrtýmý verdiðim saðlam duvardý
* Sahi gülüþlerim... düþlerim vardý *
Tükenmek bilmezdi kum saatimiz
Her saat bir gündü, her gün bir asýr
Rüzgâra zulümdü son süratimiz
Bitimsiz o nefes; bir muamma... sýr!
Kusur aramazdýk bahtýn payýnda
Neþede beraber, tasada birdik
Tadý vardý -hatta- bayat çayýn da
Kuru ekmek yesek, þükür bilirdik
Bakmazdýk sözlüðe sevgi ne diye
Mertliði, vefayý özde yaþardýk
Kimseyi hor görmez, almazdýk tiye
Sahi; kin gütmeyi nasýl baþardýk?
Ömrün ertesine kalmýþken ramak
Sarsýldý umudum; þu talihe bak!
Düþen düþlerimi toplarken yerden
Gözüm gökyüzüne takýldý birden
Hilâlim hüzünlü, yapayalnýz... tek
Þanlý tarihimde oysa düne dek
Ayrýlýk musibet, vahdet þiardý
* Sahi gülüþlerim... düþlerim vardý *
Zâlimin gücü pek, sedasý gürken
Hilâlin lâl hâli her Türk’e zûldür
Bozkurt diyarýnda çakal özgürken
Yiðite her paye haksýz ödüldür
Korkarým; kalplerden kiri atmazsak
Yakacak yurdumu er geç bu nifak
Korkarým; dostluða el uzatmazsak
Kin hünkâr olacak, umut un-ufak!
Baðrýnda yaþarken Mevlana, Yûnus
Birlikten ayrýlan var olur yokta
Vatana ihanet haine mahsus;
Alçaklýk... ahmaklýk... kahpelik; nokta.
Mecit Aktürk
*** ÞÝÝRLERÝME ELEÞTÝRÝ HARÝCÝNDE YORUM YAPILMAMASINI RÝCA EDÝYORUM ***