arþýnlýyorum þehrin sokaklarýný
yalýn ayak
çarpa çarpa yalnýzlýðýma
hançeremde
keskin birer cam parçasý oluyor
yutkunduðum her sözcük
tutup kýrýyorum
ferini yitirmiþ
sokak lambalarýný
-yoksun-
her yer karanlýk
acýyla kývranan bir çocuðun
iniltisine dönüyor
uðultusu rüzgârýn
damarlarýmda dolaþan hasret
süreðen bir resmi geçit oluyor
hasarlý kalbimi
kemiriyor yokluðun
izmaritlerden yaptýðým koleksiyon süslüyor penceremdeki saksýlarý
tütün ve çay
iki ebedi yoldaþým
kurþuni gecelerde
kül basýyorum yaralarýma
fütursuzca küfürler savuruyorum içimden
geçmiyor acý
daha bir derine
en derine iniyor
kaskatý kesiliyor dünya
duvarlarý eþeliyor týrnaklarým
-yoksun-
yuvarlanýyorum tepetaklak
emekleye emekleye
çýktýðým yokuþtan
haberin yok içimde büyüyen kýþtan
...
Necat Uslu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.