AYAÐIMA BÝR KUÞ BASTI
Sen yine üzül
Son kalan neþeni harca zamanýn ortasýnda
Ýçinden çýkmadýðýnda
Yýk her þeyi üstüme hayatýn
Göreceksin bir çað daha kapanacak
Acýný anladýðýnda
Sen yine üzül
Kabuðu soydukça putlarý dökülüyor dünyanýn
Ve çok geç oluyor kaybettiðini anladýðýnda
Ellerin yüzünden uzak yüreðin Araf’ta
Sen yine üzül
Bir boþluða at umutlarýný
Bir köþeye çekil el ayak deðmemiþ
Bir köþeden bak
Aldanýþýna aldýrmayýþýna
Bu kaçýncý intihar ertesi
Bu kaçýncý boþuna
Sen yine üzül
Eskimiþ sevinçleri dök üstüne
Yoluna çýksýn yitiðin
Titrek dudaklarýn sýðýnsýn duaya
En az senin kadar ölmek üzereyim
Kanasýn kalbinin karanlýklarý
Sen yine üzül
Söndüremezsin bu kahrýn iç çekiþini
Ey gönlü gam sen yine üzül
Ýçin yansýn dýþýn sussun
Ölümümden özür dilesin
Tüm zamanýn yelkovaný
Sen yine üzül
Uyan unuttuklarýnýn uykusundan
Dert deðil
Savruk bir muradýn gönlüne kastý
Hayat dediðin zaten keskin bir makastý.
Bütün yorulmuþluðumla çýkýyorken hayatýmdan;
Ayaðýma bir kuþ bastý…