Kalbimin Dermanı
O gece, karabasanlar kuþatýyor dört bir yanýný acýlý kýzýn. Sýçrayarak uyanýyor birkaç kez sýzdýðý, sýðýndýðý uykusundan. Ýçi annesinin sevgisiyle dolu, aklý bir hafta önce vefat eden annesinde. Gözyaþlarýný özgür býrakýyor bu gerçekle her uyandýðýnda; tutmuyor, sýkmýyor kendini. Nasýlsa, ne yaný baþýndaki yatakta uyuyan Diren görebilir aðladýðýný, ne de yandaki odada üvey babasýnýn sürekli aklýna girmeye çalýþan Kifayet Haným. Özgür. Ýstediði kadar aðlayabilir.
Aðladýkça rahatlamayý umuyor. Ama nerede rahatlama? Her göz yaþý damlasý yanaklarýndan süzülüp yeniden yüreðine doluyor. Birikiyor yüreðinde, okyanus oluyor. Fýrtýnalar, tayfunlar vuruyor dev dalgalar oluþuyor yeniden.
Çaresiz gözyaþlarý, geceyi sabah ediyor kýz ile birlikte. Tan atarken yataktan fýrlýyor, konaðýn arka bahçesine atýyor kendini. Onu, o genç ve güzel yüzlü annesini, onun hep gülümseyen yüzünü bir kez daha görebilmeyi umuyor.
Boþuna...
Ýn cin top oynuyor bahçede; ýssýz, sessiz serin; ötmek için sabýrsýzlýkla kümesinde eþelenen horozun homurtularý ve hava da dalga dalga yayýlan kendi soluðunun dýþýnda...
Pencerelerine bakýyor konaðýn. Koyu karanlýk birkaç parça cam, tan kýzýllýðýyla yalýmlanmaya hazýrlanýyor. Sabah ayazý sarýyor dört yanýný. Ýçi ürperiyor. Omuzlarý kendiliðinden yukarý kalkýyor, hafif kamburlaþýyor. Üzerine çektiði hýrkayý iyice üzerine sarýyor sabah serinliðinin koynuna dolmasýný engellemek için.
Bir zaman öylece, ölmeden önce annesinin odasý olan pencereye bakýyor. Bekledikçe omuzlarý daha yukarý kalkýyor. Bekledikçe daha da kamburlaþýyor. Ýyiden iyiye titremeye baþlýyor. Sabah ayazý içine içine iþlemeye baþlýyor. Orada öylece, ne kadar bekledi kendisi de bilmiyor. Soðuktan uyuþmuþ her yaný.
Beline dolanan sýcacýk bir çift kolla sýçrýyor.
Ýçi sýcacýk oluyor, beline dolanan kollarý hýzla yakalayýp kendine çekiyor. Gördüðün yüzle görmeyi dilediðin yüz bambaþka.
"D-Derbas?"
Derbas acýyan bakýþlarýný yüzüne dikiyor:
"Pencereden gördüm. Sabah ayazýnda burada ne iþin var?"
Ona cevap vermiyor. O üvey babasýnýn oðullarýndan biri. Üvey kardeþi sayýlýyordu ama onun kendisi hakkýnda Diren’e kýz kardeþine ondan hoþlandýðýný söylediðini duymuþtu. Bu duruma hiç hoþ bakmýyordu.
"Git buradan. Ben biraz daha kalaca..."
Adam, sýcacýk ellerini kýzýn buz gibi olmuþ kollarýnda dolaþtýrýyor, ovalýyor.
"Olmaz! Gir içeri." Yumuþuyor gözleri sevgiyle, anlayýþla doluyor, "Kendini yabancý hissettiðini biliyorum. Annen öldüðün de kendini bizden çok uzaklaþtýrdýn Ezma ama ne olursa olsun biz senin aileniz."
Yüzüne buruk bir gülümseme yayýlýyor kýzýn.
"Baban anneme çok severek nikah kýymýþtý ama annem daha öleli bir hafta oldu ve þimdi yanýnda senin annen yatýyor! Annemin yeri soðumadan bir baþka kadýný yatýrdý onun yerine. Çekil git. Yoksa çok daha aðýr konuþacaðým."
"Baþka kadýn dediðin benim annem ve o babamýn ilk hanýmýydý. Senin annen kendi isteðiyle kuma oldu babama."
Kýz elini kaldýrýp adamýn yüzüne vurmak istedi ama adam onu kolundan tuttu.
"Býrak! Býrak kolumu."
Derbas kýzýn küçücük yüzünü avuçlarýnýn arasýna aldý ve ela gözlerinin içine baktý.
"Bu konaktan kaçmayý aklýnýn ucundan bile geçirme Ezma. Annen öldü diye bað kopmayacak. Sen her zaman bu ailenin bir parçasý olmaya devam edeceksin."
"Ben sizin soy adýnýzý taþýmýyorum! Bana emredemezsin sen!"
"Þimdi taþýmýyorsun ama benim kadýným olduðun da benim soy adýmý taþýyacaksýn. Benimle evleneceksin Ezma. Annenin yýlý dolduðun da benim olacaksýn."
"Hayýr!" dedi kýz öfkeyle. Onu itiyordu.
Ama adam onu sýkýca tutup sertçe dudaklarýna yapýþtý. Bu bir tür mühürdü.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.