m-
ŞEYTAN - DAHİ, ŞAŞKIN
Hiç bitmeyen, konumuz, derdimiz ve uðraþýmýz Ýnsan! Yani, biz Kendi kendimiz. Diðer bir deyiþle, “NEFSÝMÝZ!”
Hani, nefsiyle böbürlenen; þaþkýn, cahil ve zalim.. ve de zelil ve zavallý olan insan!..
Hani, Þeytan’la þeytanlýk yarýþýna giren ve bir çoklarýna da kötü örnek olan, hem aptal, hem rezil ve dahi cahil olan insan..
AH, ÞU ÝNSAN!.. En deðerli ve kutsalý en ucuza satan, zirveleri test etmek dururken, zillet içinde sürünen mahlûk!..
ÝNSAN, BU ÝNSAN!,,
ÞEYTAN DAHÝ, ÞAÞKIN
ÞÝÝR NO: 104 * 18-12-2008-12-18
Kul vardýr, kendini sanýr kullardan üstün,
Kulluðu tam yapmayana, melekler üzgün...
Kul vardýr, kendini þeytan sanýr Þeytan’dan,
Bu kul’dur, Þeytan’ý dahi, en çok þaþýrtan...
Küçük daðlarý, kendi yarattý zanneder,
Ölüm’den çok korkar; nedense, figan eder...
Kýzýnca köpürür, boða gibi baðýrýr,
Bunlar; hem ilimsiz, hem de, nefsi çok aðýr...
Kul; kulluðun sýnýrlarýný, iyi bilir,
Müslüman; baþý dik, anlý açýk gezinir...
Allah’ýn halifesi olan, çok sevinir,
Þeytan’la aþýk atan, sonunda dövünür...
Ýbret, ancak alanlar için misal olur,
Herkes bir gün mutlaka, layýðýný bulur.
Önünde iki yol var, sen seç iyisini,
Ahiret’te göreceksin.. semeresini...
01-03-1984- SAAT: 05:15 -Konak-ÝZMÝR:
Mürsel Münevveroðlu (munevveroglu@hotmail.com)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.