Kýzýl Elma... Kara sevdam; ülküm benim ta ezelden
Yol Sýrata çýksa bile, korku bilmez bu gözü pek
Kýsýlsa da sesim sedam; medet ummam müptezelden
El öfkeyle baksa bile yazacaðým ölene dek
Son Çýnarýn gölgesinde umut derip yaþarken þen
Öz kardeþim çýktý heyhat düþlerime mezar eþen
Al kar yaðsa þaþmam zinhar; dost bildiðim dilden düþen
Kal, içimi yaksa bile yazacaðým ölene dek
Ana dedik bu vatana; kucaðýný ocak bildim
Hilâlimi inciteni ezilecek böcek bildim
Her kökeni petek için özü þifa çiçek bildim
Bal, ihanet koksa bile yazacaðým ölene dek
Nice destan sýðdýrdýk biz atlas bezde her nakýþa
"Kükreyen bir sel" olurum Al Geline kem bakýþa
Çok fýrtýna bora gördüm, alýþkýným kara kýþa
Sel, bacamdan aksa bile yazacaðým ölene dek
Tefrikanýn pençesinde kanasa da her gün yaram
Bu davanýn delisine sitem etmek, küsmek haram
Yer yarýlýp gök kudursa, fýrtýnalar esse ne gam
Gül yapraðýn dökse bile yazacaðým ölene dek
Varsýn Türk’e hasým çýksýn düne kadar dost sandýðým
Varsýn naza çeksin yine kör talihim, usandýðým
Tutunacak bir ip sanýp darda kalýp uzandýðým
Dal, yerinde yoksa bile yazacaðým ölene dek
Hakk’tan aldýk biz muþtuyu, bir davaya olduk nefer
Deðil mi ki yol ilâhi; boþa olmaz akan bu ter
Tek kalsam da mühim deðil sadýk dostum kalem yeter
Dil, yorulup býksa bile yazacaðým ölene
dek
Mecit Aktürk