Bir hayatýn gölgesinde salýnýrken
gül kurusu hayaller
özlemlerin artacak beklediðin yerde
her gördüðün simayý ben sanacaksýn
için titreyecek umutla
bakýþlarýn üþür, donar belki de
bense dönülmez bir kuytu handayým
Ne nihâvent ne sabâ avutur seni
tek yankýsý aksedecek sesleniþimin
nerdesin? diyeceksin sessizce
yarým kalan her mevzu beyhude dolanacak
savurup sözlerini rüzgara
yönünü ýþýða boþ yere döneceksin
güneþ görmez, ay ki pusar belki de
bense dönülmez bir kuytu handayým
Tek dostumdu diyeceksin
semaya bakýp mahzun
biran alýþmýþlýðýna güceneceksin
özlemin ikliminden düþen birkaç damlayý
gün süzülüp geceye dalarken usul usul
elinin tersi ile gizlice sileceksin
yalnýzlýðýn büyür, boðar belki de
bense dönülmez bir kuytu handayým
Daha diyeceksin birtanem
daha ne umutlar büyütecektik
sahi kaç mevsimden geçecektik birlikte
ve bembeyaz olacaktý rengimiz
açýlmadýk sayfamýz vardý henüz
kim bilir kaç sözcük tüketecektik
þimdi kalem aðlar, susar belki de
bense dönülmez bir kuytu handayým
Bekle ya
söz veremem aralanýrsa perde
Mevlâ’m izin verirse duanýn hürmetine
demlenirken hasreti eklemiþsen üstüne
bir demli çay içmeye rüyana geleceðim
sadece bir düþ hani
göç sonrasý veda de
topraðýn sakladýðý malum kayýp þehrime
alnýna son buseyi kondurup döneceðim
sýrrýmý söyleyemem sorma, nasýlsýn deme
bil ki dönülmez bir kuytu handayým...
Ayþe Ceyhan