Damlalar

bir þiir mýrýllýðýnda
atýn kumu silkelediði yol’a
uyanan yüzüm..
geçiyorum sularý sýrtlayýp
dilimde kafes
zamanda çöl
aydýnlýðý

....



rüzgârýn kanatlý topraðýna nal göðsü
sözcükler serpiyorum
söyleyin sel kuþlarýn yýldýz tozlu çocuklarýna

buraya gelsin.....



alnýmda aralanan perdenin ýslýk yaðmuru
yaprak kýzýllýðýnda ayna açar göðe
sarmaþýðýn suyunda mürekkep dallarý/
kitabýn yarýsýnda dað/
ve dizlerimde
þarkýlarýn kuyu gölgesi
büyümeyi
yanaðýmda duvarýn sarýsýyla anlatýyorum
karanlýðý kundak yapan aðaçlar
ýþýðý yanmýþ masalla gülerken
parmak uçlarýmda nezaket kýyýlarý
ruhumun ýrmaðý
semazen sessizliðiyle su içer..
fistanlý zakkum
derinliðin ötesidir gece
bir ateþdir dudaklarýmda
susmanýn çýplak a/yazý





dünya ay karanlýðýnda uçurtma
damlalarý kamaþýrken buðdayýn
boþluða kenetli ellerimde salkým kuþ
zamanýn gövdesi
kara denizin tuzunda gül mavisi

Ýncecik akþam gözlerime
topladýðým


......




Sosyal Medyada Paylaşın: