Annem

annem bir bal arýsýydý
bir güz yetimiydi tütün mevsiminde aç biilaç
dili bal yapardý yüreði bal
gülerken bakarken çýrpýnýrken
beþ gözü vardý her birimize
doðardý güneþ misali
tek gözlü bir evde beþ gözlü annem...

bir dað yoluydu
çakýr dikenlerden sýðýndýðým
gecemin ýþýðýydý çocuk gözümün avunduðu

tüten bacamýzdý annem
ýsýnan nefesimiz
doyan karnýmýz
ekmegimin köþesiydi annem
canýmýn kösesi.

bayramlýðýmdý annem baþucuma astýðým
uyanamayan yüzüm
düðmesi dikilmiþ yakam önlüðüm
elma kokulu silgimdi doyamadýðým
kanayan d’izim
aðl’ayan g’özüm
m’en’d’ilimdi annem...

bir tenefüs sesiydi
koþup sarmaþtýðým
çocuk telâþýmdý annem
tekini yollarda býraktýðým...

annem çorak topraklarý emziren
yadellerde bir yaðmur bulutuydu
topraktý annem
gücü yetenin savurduðu.

direniþti , direnemeyiþti...

adýný soruyor þimdilerde bana

ah benim bilenim , bilemeyenim
sýrdaþým
sabýr taþým
gurbetim
çýðlýðým gönül sýzým
cennetim
söyle þimdi söyle
sana hangi adýný söyleyeyim...

Ayþe Ceyhan Düzgün



Resim: Katie m. Berggen
Sosyal Medyada Paylaşın: