VAVEYLA

hazan yapraðý kaderin ellerine düþtü.
bu son demleridir belki
gecenin karanlýk çýðlýðýnda...
gönlüme sensiz, sessiz bir þiir düþtü.
her dar vakitte dillenirdi bilinmeze giden kelimelerim.
sessiz, ürküten bir yürekle titretir mýsralarým.
hecelenir kelimelerim
cümlelerin ard arda konan noktalarýmda..

sonra kalbimde
yanan kor ateþ ve
hicran.
dilime dolanan vaveyla
lal olur o anda.
geriye boþluklarý doldurmak kalýr.
sonunda üç nokta...

kör gecelerin zincirlerine
baðlanmýþ.
suskun bir vaveyla saklar belkide.
kayýp kente göç ederken ben.
yanaþmayý beklerim bir limana demir atarken..


umudu düþlerim, dilimde söylediðim þarký
hicran olur yitiklerimde.
gözyaþlarým.
ziyankar bir yaðmurun düþlerini topraða
sýzan damlalarý.
kalemime zindan olur.
yazýlan satýrlarýma
prangalar vurulur...


zifiri dehlizlere dalar gözlerim.
karþýda turuncu mu kýzýl mý öfkeyle ateþini tutuþturan
ikindilerde.
biçareyim.
avareyim.
belki de asudeyim
adýný koyamadýðým kelimelerin
içinde..
acizim.
konuþmalarýmý bitiremediðim için..

hayatýmýn kayýp anlarýný
bulamadýðým için.
ben böyleyim iþte
bilmiyorum...
neden?

yüreðim zamansýz uyandý sanki kýþ uykusundan.
kan ter içinde kaldý sessiz haykýrýþlarýmdan.
bedenim aðýrlaþmýþ bir hasta.
ruhum esaret altýnda kalmýþ inanýn yasta..
günahlarým azaldý mý düþtü mü?
süveydaya...


çok geç artýk çok..
kalkar mýyým?
yüreðimle ayaða.
þehre yalnýzlýk çöktüðünde doðar mý çýðlýklarla birlikte
þafakta..
bütün yalnýzlýklarýmý
vaveylarýmý yok eder miyim?
arafta...
kalamam zamanýn sahibinin verdiði bu mekanda.
gecelerime nidalarým karýþýr,
kanatlanýr kalýr mý benle
baþbaþa.
kalbim ümitlen ukbada buluþursak,
oluruz uçurumdaki
yarla....


MERYEM KARAPINAR
Sosyal Medyada Paylaşın: