Adana'da 100 Yıllık Onur

Fransýzlar girdi, Adana’mýza,
Hunharca kýydýlar, çok canýmýza,
Yýlmadýk, güvendik, imanýmýza;
Zulme karþý durduk, Çukurova’da.

Bir tek çadýr kalsa, tütse tek ocak,
Umut var, kurtulur, her köþe-bucak,
Millet önderine, açarken kucak;
Kilikya’yý kurduk, Çukurova’da.

Karboðazý Harbi, þevk verdi bize,
Toroslardan inip, getirdik dize,
Býrakmadýk yurdu, çapulcu, yoza;
Leþlerini serdik, Çukurova’da.

Tufan Paþa, Suphi Paþa, Saim Bey,
Gülekli Hatice, Ýbo Osman hey!
Sýçramaz Hüseyin, Gizzik Duran say...
Ne neferler gördük, Çukurova’da.

Kuva-i Milliye bozdu oyunu,
Dünya gördü Türk’ün, asil soyunu,
Ermeni, Fransýz, aldý payýný;
Defterini dürdük, Çukurova’da.

Sakarya Harbi’nde, gelince zafer,
Kalmadý düþmanýn, dizlerinde fer,
Anlaþtý mecburen, baþladý sefer;
Piþman edip sürdük, Çukurova’da.

Tüfek de kullandýk, kazma, nacak da,
Adadýk uðruna, kol da, bacak da,
Bundan yüz yýl önce, tam 5 Ocak’ta;
Kurtuluþa erdik, Çukurova’da.

Ruhunuz þad olsun, þanlý yiðitler,
Anlatmaya yetmez, kalem, kaðýtlar,
Sayenizde hürüz, bitti aðýtlar;
Halaylara girdik, Çukurova’da.

Süzülsün göklerde, aþkla bayraklar,
Bizlere emanet, kadim topraklar,
Gururla, þerefle, çarpsýn yürekler;
Göðsümüzü gerdik, Çukurova’da.

Muhittin Alaca
Sosyal Medyada Paylaşın: