Ben rüzgar mıyım Anne

dün tarihlerin buz tutmuþ gözlerinde kýrýldý aþk
köþebaþlarýnda hüznü giydim akþamüstlerine
sanki inadýna yürütüp ayaklarýmý
daðýn eteklerine ateþ yaktým
mor heceli sözler demlendi ýsýnan kalbimde
aynalarda ruhuma sýðamayan yaþam ölü bir dil
sanýyorum hep kendimi uçurumlarýna çekiyor
belleðinden boþaltýyor ayaz cinnetleri boþluðuma
varlýðým bu telaþlarda törpülenirken
ezber ettiðim günahlarý duvarlara iþliyor
ürperen günler...






ve görüyorum
beyaz düþün hüznü susmuþ güneþlerimde
uyanmýþ gürültülü gölgeler siyah damarlarýmda
kuþ çýðlýklarý taþýmýþ ismimi saklý denizlere
sýzlayan karanlýklarda yalnýz bir dalým
düþtü topraðýn baðrýna tenimden kan
atlassýz kaldý dalgasýz þehirlere þiirler
içinden geçtiðim bir zamanlara aðladým/
aðladýðýmý gören çocuklarýn yüzleri ben
baktýkça gülüþlerine uzaklara nokta gibi
kayboldular...




-neden ellerime gelmiyorlar
ben rüzgar mýyým Anne

maviden öüme düþerken bulutlarla oyun oynadým bir kere-





ay sallandýkça fotoðraflarýma
son mevsimlere büyüdü yalnýzlýk
yoksul anýlarýn sevinci kirlendi göðsümde
yollara sis býrakan kamçýlý hikayeler
dürdükçe sancýlý suçlarýmý bilinmez gecelere
biraz daha fazla eskidim
burkulmuþ duygularým gizli gizli soludu vedalarý
yine de bedduasýz tebessümler ettim
her gidiþlerin arkasýndan




-ben öldüm ötekiler gibi Anne
þafaklardan sabahlarým silindi-


þimdi küçük pencerelerde
göçebesiz iklimlerimin tozu
keþke rüzgar olup açýlabilsem
yalansýz umutlara...





......
Sosyal Medyada Paylaşın: