Çýrpýnýp duran güvercin misali
yüreðim amansýzca vurur kanatlarýný
baðrýmda
caným yanar saða sola her savruluþunda
dengesi yok ve
hep hiçlerin serzeniþlerinde uçarken uzaklara..
ayaðýný yerden kesebilecek kadar gözü kara
uçamayacak kadar cesaretsiz
çýrpýnýp duruyor sersem rüzgarlarla
bezgin, amaçsýz ve öylesine yerlerde...
sýmsýcak elin tutup almasýný bekliyor ya,
kendisini
yüreðini sakinleþtirmeyi sevgi dolu avuçlarda
taze baharý beklemeyi
ve yükselmek semaya
kýrýlmýþ kanatlarýyla...
sonra gökyüzünde süzülürken
o muhteþem güzelliðiyle
geriye dönüp bakmamak
arta kalanlarla düþlemek her þeyi
belki bir umudu anlatmak kuþ kanatlarýnda...
bir gün ararsa beni gözlerin
olur ya,
suretim baþýboþ bir bulutun
suskun beyazýnda…