Geceydi
sessizdi söz
ay ýþýðýnda yalnýzlýðýn gölgesi
masumiyetin dokunuþu
bitti deyiþlerin telaþlý bekleyiþi…
sevdim
asiydi yürek söz dinlemezinden
üstün körü sevda artýklarý
yasak öykü kahramanlarý
bilmezdi sevgiyle seviþeceðini…
belki bahardý adýn
salkým saçak dökülmekti avuçlarýna
sýzlardý bedenim her dokunuþunda
saklanan yüzümdü gözünün karasýna…
dündü
yarýndý
ya bende kalanlar
yarým kalaným…
sensizliðin de sonsuzluðu vardý
ve bir karabasandý zaman
yelkovanda mý
akrepte mi
duracaktý nefesim
sorgusuz kalan…
tut ki rüzgar getirdi sesini
usulca eðildi yalnýzlýðýma
solmuþ baharlar dokundu yanaðýma
eylül sarýsý düþler döküldü
kýrgýn dallarýma…
tut ki adýný umut koydum
gitmeleri olmayan
tuvalinde kalan eski bir mevsimden
fýrça izleri ve renkler
ve sen
gökkuþaðýný boyadýn bende bilmeden…