Bir bendim serkeþ savaþçýsý ömrün... Doðrultulurken namlular göðsüme, Sana siper olamýyordum... Kendi savaþýmýn enkazýnda, Yitirdiklerimin yasýný tutarken, Senin de yitip gidebilme ihtimaline dayanamýyordum...
Mumlar sönüyordu bir bir... Ancak bir ýþýk da ben olamýyordum semanda, Sana duyduðum þizofrenik sevgiyi, Anlatamýyordum...
Bir iz kaldý yüzünde, Coðrafyaný lekeleyen... Ýzimdi,sürdüm , Bir izle damgalanýrken gençliðim, Tenine deðen izinsiz temslarla çýldýrýyordum...
Ve söndü bir mum daha... Ey hayat!... Sürgünlere yolla beni, Ama onu yapayalnýz býrakma... Ey düþ!... Kayýp git ellerimden usul usul, Ama onu varlýðýndan yoksun býrakma... Ey Tanrý!.... Yak beni cehenneminde, Ama onun kirletilmemiþ cennetine dokunma... Ve sen... Meltem... Es yüreðime doðru... Öyle naif, Öyle kumral bir dokunuþla, Ve öyle serin...
(18/08/2008-ÝSTANBUL) (A-Y)
(Doðum günün kutlu olsun birtanem...) Sosyal Medyada Paylaşın:
aysegulguncan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.