Gözlerime usul usul büyüyen ölüm gül kýyýsýnda pencereler aðartýyor Düþ dudaklarýmda özlem boðumu/ Gecenin sesinde kuþ öpücüðü yutkunuyorum Bu sebeptendir ki gittiðim her durak kavuþumun adýmý Dýþýmýn kalabalýðý gibi deðil içimin tenhalýðý..
Sis tenli zamanýn güzelliðine kayboluyor kanattýðým boþluklar Karanlýðýn cümlelerimi astýðý yerde beyaz sessizliðin güneþ kýrýntýlarý Ki, Hangi ýrmaktan akýyorsa duyuyorum Aðýtlý göðüsler sesimin ’ney’ hýçkýrýðýnda
Zor yaralarýn üzerinde uzunca yol Bir kuyu ve Seviþgen keder
......
Sosyal Medyada Paylaşın:
-Tesbih- Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.