"korkulu ve yalýnayak irin gibi kesif hiç gibi sakat doðmuþ olmalý düþlerim..."
ne þiirdir ne kefaret yazdýklarým çalakalem, ekmek parasý...
dün yediðim simidin sýzýsý azý diþimde serin ve martý çýðlýklý bir aðrý...
mai’si, siyah’ý birbirine karýþýrken bir baran-ý dürr-i güherdir baþladý ve neden sonra böyle oldum beynimde þimþekler çaktý...
ne olduysa aynaya baktým da oldu aslýnda pek hazzetmezdim suretimden ki, bir tanýmamýþlýk belirirdi içimde adýmý söylerken... hiç sabah çiði düþmüþ gözlerim olmadý senin gibi...
her aðustos Ýstanbul’da kavruldum yeniden... duvarlarýn ardý sýra geliyordu vapurlar geri dönüyordum hep, bu sefer dönmeyeceðim, derken...
handiyse aðlayacaðým tutardý eylül gecelerinde hele anlatýyorsa dolunay bana geceden, uykusuz yüzüme þamar gibi inen sözlerinden, aðlýyorsa gölgeler yalýnayak ve korkak inceden... Sosyal Medyada Paylaşın:
elma Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.