Giz

Gelseydin
Yalnýzlýðýn çocuk elleri düþ verecekti akþamýn kýzýl gövdesine
Bir aðaç karanlýðý kývradýðýnda karýþacaktý sesime..




Yüzümden gölgene bakan aðýdýn suyuyla nehirleþiyorum aðzýna
Ýnce bir çoðaltýnýn soluðunda giz kökleri
Tam þurada ruhumu emerken yýldýz tozlu özlemler
Bulut deðdi kendime uzak bir yerden gözlerime
Anlatsam çýðlýðýndan kuþ düþer içime
Ýçimde rüzgarlý pencere
Ve teninden dýþarýya daðýlmýþ çizgi
Þehrin tam ortasýnda
Öyle kendinden
Öyle korkulu kýyý gül biçimi



Bakma öyle bana
Herkes gibi daðýlýyor her þey sarý sarý

Yarýn da olsa olur
Yaðmurdan sonra yine gel



.....



Sosyal Medyada Paylaşın: