Yunmamýþ þiirlere sakladýðým, Karmaþýk varoþlara býraktýðým, O görülesi neþveler yok artýk. Yok bitkin kelimelerimin... Nemli ve çürümüþ cümlelerimin, Yolu yordamý... Yok, Yok iþte, Sensizliðimin mahmurluðunda, Sayfalarýmýn ümide uyanan sabahý...
Çýkrýðým tozlandý belki, Yenik düþüp vakte! Eðirmiyor olsa da, Nice zamandýr sen kokulu eðreti müsveddelerimi... Yine de, Deðil mi onlar i mgelerimin dili? Deðil mi, göðümün kýrýk penceresi, Yüreðimin paslý kilidi... Deðil mi onlar? Sessizliklerimin hecesi, Sensizliklerimin dizesi...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kenanfaik Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.