Susuz dimaðlarýn kuraklýðýnda... Çölün en ince kumlarý kadar içkin... Düþümde, Baþucuna, Sessizce býraktýðým, Son mektubumdu sana... Ufalanmýþ kayalýklar...
Esaretin ruhsuzluða yol alýþýnda... Ama keyfe keder bir gün batýmýnda, Ama ölgün bir vaktin ardýnda, Saklýsýyým artýk ben, Saklýsýyým... Mutsuz, Umarsýz kalabalýklarýn...
Belki, Geceye býraktýðým yakarýþlar, Belki, Kýrýk bir pencerenin melankolisi, Kurumuþ yapraklara damlayan yaðmur. Oysa, Kýrýk kiremitlerin sýzdýrdýðý aþklardý güz... Ve soðuk, Soðuk mu soðuk, Buharlaþan nefeslerimdi... Hayalimdeki sana, Mektuplarým...
Bildiðim, Sandýðým, Kandýðým... Bir sevdanýn kopuþuna... Rüzgarlara, Bir kýþ masalýna býraktýðým iþte... Ýçimden süzülen müzikler... Kulak ver gecede, Aralayýp perdeni, Kapatýp gözlerini, Sessizce bekle, Öylece bekle, Beni... Hissedeceksin irkilip teninde, Nefesimi... Soðuk nefesimi... Sosyal Medyada Paylaşın:
Kenanfaik Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.