Mia, geceme masallar eken kadýn! Tanrýnýn boyadýðý bu karanlýðý, silebilir misin? Onarabilir misin bileklerimin mahayil-i kat’ýný? Ya ruhumun ipliklerindeki düðümleri... Çözebilir misin? Anlayamýyorum Mia! Nasýl oluyor da ömrümün kör karanlýðý gibi aynalar? Tüm nefesimle haykýrsam! Doyurabilir miyim bu derin boþluðu? ve neden sonra sesimi duyurabilir miyim !?
Mia, Gül’ün, Yada-Taþý’nýn, Bozkýrýn Kýzý! Anlat bana... Seb’a-i Seyyare bir bir dökülürken gözlerinde Ya senin ruhun, sesin, umutlarýn... Nasýl ki böylesine berrak, böylesine dirahþende! Bu nasýl bir mirre Roze! Anlayamýyorum... Öðret bana!
Mia, Ah Mia! Baharýn, Ýremin kýzý Hiç solmasýn güllerin, Þarkýlarýn susmasýn, Kuþlarýn, hiç kaçmasýn!.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Muhammed Emin Aydın Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.