Önün sýra gölgeler. Soluðundan gayrý ne kaldý bahçelerde, Nerede o þenlik? Ölü bir karga yasý gibisin artýk dar sokaklarda. Ey Matoba! Sen misin ayýn ninnilerini son bilen?
Nerede o ýlýk sesin çocuðu? "Nee! Mou sukoshi dake!.." diye diye Ýnliyor artýk kýrýk dallarý aðaçlarýnýn... Yapraklarý kök salmýþ eski bir bit yeniði gibisin aynalarda Kelimesi dahi seslenilmiyor niyazý mý kalmýþ öykülerinin... Ey kahr-ý periþan yosma! Seni de unuttu bak bu kuru dudaklar.
Nerede eski de olsa o Tian? Gözlerindeki son damlayý arayan Kokusuna razý bulutlar ardýnda... Kayýp kentlerinin esrarlý harabeleri ve sen! Sade kemiði kalmýþ bir tengu lahdi gibi Darmadaðýnýk oldun! Kanatlarýn bari kalsa...
Ey ardý sýra çaðýran son ookami Zannen dakara... Seni de unutacak bu soðuk yýldýzlar.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Muhammed Emin Aydın Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.