Çiçek çiçek sevda açan bahçeleri bozup gittin, Þimdi gönlüm bomboþ, ýssýz, terkedilmiþ þehir gibi... Tertemiz ve gizem dolu bir sevdayý ziyan ettin, Þimdi o aþk, efsununu kaybetmiþ bir sihir gibi...
Bu bir kader, sevda diye, yine hicraný seçmiþim, Her bûsende yudum yudum aþk deðil, zehir içmiþim. Þimdi bütün anýlarým, senle dolu tüm geçmiþim, Damarlarýmda dolaþan kanýmdaki zehir gibi...
Ellerinin dokunuþu, derman olurdu her derde, Sevgi dolu bakýþlarýn, verdiðin söz, hani nerde? Garip gönlüm çaresizdir, yaðmursuz, çorak bir yerde, Denizine kavuþmadan kuruyan bir nehir gibi...
Sarýldýðým ellerin, ahh... ellerimi yaktý, geçti, Ne bir veda, ne bir selam....Þöylesine baktý, geçti. Bir rüzgârdý senin sevdan hayalleri yýktý, geçti, Kýrýk dökük birkaç dize, bitmemiþ bir þiir gibi...
Ünal Beþkese
Sosyal Medyada Paylaşın:
ünal beşkese Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.