Karaladýðým ne varsa! Çalakalem... Duygularýn öteleniþlerine... Ya da, Kýrgýn yankýlara.
Varamýyorum ýzdýraplarýma, Ýçimdeki, Tutuþturduðum tüm yangýnlarýma, Ne yapsam da! Varamýyorum... Anla...
Daðlanan ruhlara, Karakalemin býraktýðý, Kömür isinde lekeler belki, Bildiðim, Tüm dumansýz öyküler.
Açlýðýn belki, Kol gezdiðiydi sokaklar... Ve... Zehirlerin salýndýðýydý, Vahþi mecralar... Oysa... Sanki olmamýþtý hiç, Göðü kasýp kavuran tufanlar.
Saçýlmýþtý artýk aðýt aðýt, Çürümüþ aþlara, Tuz tuz kokuþmuþ zemheriler... Güneþi neden siyah doðar? Uçurtmalarý neden yýrtýlýr çocuklarýn? Kifayetsiz miydi hep böyle? Aleve boyanmýþ topaçlar... Yoksa, Çok mu fazlaydý sahiden? Söyle... Çocuk aklýnda gülümsemeler... Sosyal Medyada Paylaşın:
Kenanfaik Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.