Soðuk tenekelerin çýkardýðý seslerdi, Sessizliði bozan. Sert esen rüzgar, Ve hýþýrdayan kuru dallar, Tonsuzluklara býrakýrdý nedense vakti. Bir kitabýn ayracýna sýralanmýþtý sanki, Hayatlar, Sonraki, Sonraki, Bir sonraki sayfalara. Her bir senenin dizildiði arþivlerden, Levh-i mahfuza... Yaþam yaþam... Eksiksiz, Kayýpsýz.
Bir siyah beyaz fotoðraf karesinde, Durdurulan zamanlar, Anýn silinmezliðinde... Sanki, Sonsuzluða kalýrlar. Bir terennüme daha yol alýrken, Soðuk tenekeler, Ve rüzgarlar... Vakti tonsuzluklara býrakýp, Sessizce bu devrandan, Yaþam yaþam, Ve yüzleþmeden... Kaçtýlar... Kayýplara karýþtýlar...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kenanfaik Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.