Anlayamazsýn beni! Gecelerimin rengi, Boza çalar hep. Yýldýzlar, ay, Belli belirsiz... Ayýrt edilemez bu yüzden, Göðümde... Anlayamazsýn!
Sessizlikleri siyahýn koynundadýr hep el alemin, Oysa, benim sessizliklerim, Grinin binbir teranelerinde... Kuytularým bile vermez karanlýða yüz... Bir baþýma kalýrým ben hep, Kendimce, Kendi isli sessizliklerimde... Anlayamazsýn!
Hazan, Aþklarý mý üfürür yüreðine? Yapraklarýn son deminde. Rüzgar, Hafiften mi girer sessizce koluna? Gece mi fýsýldar kulaðýna, Ýhanetlerimi... Bedenim mi arzular ateþleri? Ben mi? Anlayamazsýn!
Yutkunamadýðým tüm kelimelerim, Kemirir, ta derinden zihnimi... Tükenir azar azar, Tuza yatýrýlmýþ hecelerim, Ardýndan, Harflere kalýr, Serapa okyanuslarým. Anlayamazsýn sen beni, Anlayamazsýn... Ýçim, Ne heyelanlara, Ne zelzelelere yamanýr? Ýçim... Ne kýyametlere varýr? Kahýr kahýr. Sosyal Medyada Paylaşın:
Kenanfaik Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.