hava kurþun gibi dokundukça yüreðime
feryat figan arþa çýkýyor yine isyaným gökkubbenin altýnda ezilmekteyim
baþa dönmek olanak dýþý, þikayetler anlamýný yitirdi bir adým ötesi uçuruma çýkarken çözümsüz denklemlere cevap aramaktan ve açýklamasý olmayan gitmelerden yoruldum
kim bilir bu ayrýlýk kaç mevsim çalacak ömrümüzden
kaç parçaya bölünecek insanlýðýmýz
iþte bu yüzden gönlüm kýrýk olsa da
baþým dik, nihayet ruhum da öldü
topraða vermek için deli taylar gibi koþuyor aklým ve münzevi yalnýzlýðým sýrýlsýklam
býrakma kimselere, topraða sen koy beni
mümkünse iki damla da gözyaþý býrak
bilmez misin bütün çiçekler böyle açar
2008-2021/haticeak
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.