Uyku atları

güneþe giren gece k/alaylý pýnarlarýn
týð ezgili suyunda taneler...



bitimsiz koridorlarýn kuþ kahkahalý tülünde
gölgeli perdelerin oyuklu oyunlarý
kalabalýk ellerin gri kanatlarýnda çýrpýnýþlar
dünya tozu yutmuþ her girdabýn örgülü kalkaný
þakaðýmýn aðrýsýnda bu kadar havada görmemiþtim kaldýrýmlarý
yolcu treni sanki boþluðun ter adýmlarý



en düþten kaçmanýn uykulu gözleriyle bakýyorum kýsýk ateþli aydýnlýða
bir bahar bahçe tazeliðiyle kývýrýyor eteklerini
döþümde aðrýlý kaya
aðýr çekimlerin yaralý çocuðu
ellerimin havada mavisine
küçük bir yýldýzla gülümserken
ýrmaklý dalgalar uyku atlarýyla vuruyor omuzuma
Ýnce dokunuþda en arka sýradan seyrediyorum dünyayý
saymýyorum insanlarý yokoluþun
daðlanmýþ sýrrýnda...


kocaman aynada odalar
noktalý birer resim
en son hangi düþte unuttuysam terliklerimi
kalabalýk yalnýzlýkla dolaþýyor
baþucumda aþk ayný sesle tekerlerken
dal ve kartal çýðlýðýnda kalkýyorum
yeni günün uykusuna



.......




Sosyal Medyada Paylaşın: