ACILARIN BESTESİ (ARŞİV-BEYİT HALİYLE .!)

Kimisi doðuþundan,dertli gelmiþ Dünya’ya
Çaresiz sürüklenmiþ,yalnýzlýða hülyaya.
*
Düþmezmiþ hiç ardýndan,feleðinin sillesi
Feryad-ý figan olmuþ,acýlarýn bestesi.
*
Kimi hep kalleþ görmüþ,dünyasýnda,düþünde.
Baykuþlar yuva yapmýþ, yuvasýnýn üstünde.
*
Teselliyi ararken, boþalan kadehlerde
Umutsuzluk kol gezer,o garip bedenlerde.
*
Yaþamýnýn her aný, hep acý hatýralar.
Açýlmadan atýlmýþ,solmuþ silik sayfalar....!
*
Onlar ki bu Dünya’da,hiç hatýrlanmayanlar
Ah o garip biçare, o talihsiz insanlar.
*
Salaþ bir meyhane de, biri var ki aç bilaç .
Kuruyan dallar gibi,eðilmiþ ele muhtaç.
*
Yer etmiþ hep kendine, o dumanlý köþeyi.
Dileniyor çaresiz, birkaç kadeh içkiyi.
*
Küf kokan sokaklarý,mesken tutmuþ kendine,
Ne evi var ne barký,üstü baþý pecmurde.
*
Bir lokmacýk ekmeðe, iç çekerek bakanlar ..
Ölüm kurtuluþ diyen, ah o garip insanlar
.

.
Mahmut Mücahit Özdemir
24.04.2017 / Berlin
Sosyal Medyada Paylaşın: