S E N İ L A Ç S I N

Günden güne ilim ve fen alanýndaki büyük geliþmelere raðmen, insan hayatýna getirdiði konfor ve týp’daki olaðanüstü buluþlarý da göz önüne alýnca; her geçen gün, daha iyiye ve ileriye, huzura ve mutluluða.. doðru gideceðimize, daha geriye, mutsuzluk ve huzursuzluða.. doðru gidiyor ve daha mutlu olacaðýmýza, daha kederli, üzüntülü ve sitresli bir hayata sürükleniyoruz...
Nedir, bizi bu kadar üzen ve strese sokan?.. Nedir, sahip olduðumuz bir çok nimetlere þükredip, mutlu olacaðýmýza; ihtiyacýmýz olan çok az þeylere çok üzülüp kahrolmamýz, sinir, stres ve hafakanlar içinde yaþamamýz?!!
Neden, neden, neden?..
Mantýklý düþününce kalbimizi sýzlatan bir gizli derdimizin, maddi sýkýntýnýn ötesinde, bitmeyen bir üzüntümüzün ve kederimizin olduðunu hissederiz. Fakat bir türlü de, bu çok iyi bildiðimiz derdimizi ve kederimizi, tedavi edemeyiz. Çünkü bu derdin ilacýný eczanelerde, doktorunu da hastanelerde bulamayýz. Çünkü hiçbir zaman, ne böyle bir ilaç, ne de böyle bir doktor, hiç ama hiç, yaratýlmadý.
Bu dertlerimizin ve kederlerimizin tedavisinin.. bir tek istisnasý vardýr. Aradýðýmýz ilaç da, doktor da biziz. Yani kendimiz... Yani, dertte bizde, doktor da ve derman da...
Þimdi sýra geldi, tedaviye ve tedavinin ilacýna!..

---ÝLÂHÝ—

S E N - Ý L A Ç S I N

ÞÝÝR NO: 81 * 06-12-2008

Sen, ilaçsýn, senin kendi nefsine,
Farkýna varýp ta, düþsen derdine;
Kâinat dürülmüþ, girmiþ içine,
Sen!.. Küçük deðilsin, sensin halife;
“Sen, ilaçsýn” bütün kederlerine...

Çoðu düþmüþ, þehvetine.. zevkine,
Çektiðimiz, elemlerin erkine;
Fark edip de, çýkabilsek fevkine...
Üstümüze durmaz yaðar, sekine,
“Sen, ilaçsýn” senin tüm stresine...

Gönül çýkmýþ, Dünya denen gurbete,
Kim dayanýr?.. Sýla denen, illete;
Savrulursa.. elbet gider, zillete,
Þeytan’a uydukça, düþer gýllete;
“Sen, ilaçsýn” sendeki tüm derdine...
06-02010 SAAT :08:10 Konak-ÝZMÝR.
Mürsel Münevveroðlu (munevveroglu@hotmail.com)
Sosyal Medyada Paylaşın: