Aralanýr ya hani, Göðün kapýlarý… Ýçinde, Belki taa derinde… Belki, Meçhulünde…
Ektiðin, Düþün vakitlerinde, Gölgeliklerde, Belki aklýn ermediði filizlenmelere… Belki, Ötesine, Kim bilir? Kabrin bile, Ötesine…
Önün ve ardýn biriktirdiði ne varsa, Ýstemediðin… Ve serpiþtirdiðin, Çorak ovalara umutsuzca, Çýplak bir tenin yanýþýnda, Çaresizliklerde… Biteviye…
Zayi olan, Tutundu belki de, Kahýr senfonilerine. Yol alýr gibi eteðinde gecenin, Donmuþ nehirlerin titreyiþlerinde, Soðuk badirelere… Ebediyetin kesiþtiði kasvetlere.
Zayi olan, Tutundu iþte… Serzeniþlere… Bitmeyen nihayette… Bitmeyen yitiþlere, Ama ille de, Çilelere… Hem de, Biteviye... Sosyal Medyada Paylaşın:
Kenanfaik Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.