Yaklaþtýðým her an, Uzaklaþtýðým oysa... Kendimden. Belki acze kapýlýr kelimelerim, Belki fakra... Hep bir, Vaktin pençesine kaptýrdýðým olur nedense! Dalgalar kadar kararsýz düþüncelerim. Yorgun düþtüðüm tüm kitaplar, Yanar sanki içimde. Alevlerin kuþkuculuðunda, Siyaha çalýnan tüm kýzýllýðýn izleri, Kazýnýr zihnime. Karanlýk bir geçidin yordamsýzlýðýnda, Ayazýn yardakçýlýðýnda, Sana dair tüm kaçkýnlýðýmda, Izdýraplarým. An gelir üþüþür baþýma kuþlar misal firaklar, An gelir masum düþlerim aðlar, An gelir kapanýr üstüme gökyüzü... Yaðar yaðmurlar, Masum bir mýsramýn ardýndan. Ve solgun þehirlerin grisine saklanýr yüreðim, Yalnýzlýðýn sokaklarýna... Sararmýþ perdelerin ardýna, Ama illa ki tenhana, Kuytuna kalýr hayallerim. Güz soðuk kaldýrýmlara çömelir ardýmdan, Gelmez elinden birþey, Üzülür... Gidiþime... Üzülür... Kederime... Sosyal Medyada Paylaşın:
Kenanfaik Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.