Kül kedisiydi düþ evlerine sýðýnan güz...Zaman þimdi idi ezgi güftesiz ,düþ hemen
Çizilemeyen resimdi tuvalle yüzleþen
Tuval gergindi...
Mat renkleri görmezdan geliyordu
Üstün körü fýrçalar
Hiç yeni baþlamýþtý
Hep kýt kanaat
An su buharý
Baðcýktý dantelasýz kolun bil/ekleri
Bil/ezikti
Boþluk çiziyordu kadýnsal dokunuþlar
Ýncir balý elleriyle
Bil/sinmiþ... Bildim
Canýný acýtýrken tuvalin son fýrça darbesi
Kýrmýzý çizgileriyle
Gel zaman, git zamandý
Birlikte kýrýþtýðýmýz suyuna gidiyorduk sazlýðýn,
Ýki yaný bil/eylenmiþ düþ törpüsüyle
Erbane zilleri çalýyordu duymamýþlara rüzgâr
Yedi perde örttüm,
Dipten koparýlmýþ dokuz boðuma
Bir bil/ezik ve baþpare nefeslendi
Aþktan uzaktý meþk
Hüzzam deruni
Ney/im olacaksýn bundan sonra derken
Tükengen nefes
Derviþti yürek,
Uluorta arýyorken dünü zikreden ses
Sabah yorgun düþ/tü düþ evimde...Býkkýn düþ/tü beþ duyuyu kaybettiren kabullenmiþlik
Kimse ney/im olduðunu bilmedi...
Suadiyekasýmikibinyirmibir
Demir Mutlugil