Varsýn çamur olsun, köyümün dar yollarý!
Sararýp solmasýn hiç yemyeþil çimenlerim…
Deðmeyin efil, efil essin kavak yelleri!
Fýldýr, fýldýr dönsün hep, tüm köy deðirmenlerim…
Sabahýn seher vakti, eserken bad-ý saba!
Çoban önünde sürü, köylüm omzunda yaba!
Hepsinin gözü yerde, yaðmur bekler türaba;
Koyun, kuzu ot arar, önde kösemenlerim…
Büyükler elde makas, koyunlarý kýrpýyor!
Analar hallaç olmuþ, durmadan yün çýrpýyor!
Çocuklar elde torba, kazlara yem serpiyor!
Kýzlar elde ip yapar, döner eðirmenlerim…
Yemyeþildi eskiden, karþýdaki boz daðlar!
Yaðsýn yine yaðmurlar, yeþersin bütün baðlar!
Þimdi köye dönenler, dizini dövüp aðlar!
Devamlý laf üretir, tüm eleþtirmenlerim…
Þýrýl, þýrýl akarken, köyümün pýnarlarý!
Cývýldayan kuþlara, yurt olmuþ çýnarlarý!
Tüm yeþile boyansýn, yollarýn kenarlarý;
Hep sevgi çiçekleri, yolsun centilmenlerim…
Varsýn çocuklar çamur yollarda çile çeksin!
Yeter ki benim köylüm, ekeceðini eksin!
Kim ister o çocuklar, açlýktan boyun büksün?
Her güzel sözü her gün, söyler öðretmenlerim…
Antalya-2021/11
Halil Þakir Taþçýoðlu
TDK:
Kösemen: sürünün önünde giden koç ya da teke…
Eðirmen: yün ip yapmada kullanýlan kirmen…
Türap: toprak…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.