m-
BAHAR İKİNDİSİNDE, AĞAÇ
m-oglu
BAHAR İKİNDİSİNDE, AĞAÇ
Allah’ýn bir hikmeti, kullarýna bereketi, yeryüzünün süsü, gözlerin ve gönüllerin büyüsü.. AÐAÇLAR!.. Yemyeþil, “oksijen fabrikalarý...” Hiç, düþündünüz mü?.. Ya! Aðaçlar olmasalardý?..
Evet. Ya, olmasalardý!!!
BAHAR - ÝKÝNDÝSÝNDE.. - AÐAÇ
ÞÝÝR NO: 67 * 01-12-2008
“Ey!.. Ulu aðaç. Sende, ne sýr; ne, hikmetler saklý?..
Seni; deþifre etmeðe, yeter mi insan aklý?
Bu, bahar ikindisinde; seni, kimler yýkadý?
Yapraklarýna, ne sürdün?.. Hangi cila, parlattý?..”
“Ey!.. Ulu aðaç. Sana, bu çiçekleri kim verdi?..
Bu mis gibi kokularý, bedenine kim, sürdü?..
Tohumundaki þifreyi, aðaç nereden bildi?..
Ya!.. Geçen kýþ, kurumuþtun, defterini, kim dürdü?..”
Ulu aðaç; bazan sallandý, bazan da titredi,
Duyduðu sözle; bazen aðladý, bazan inledi...
Sonra, dile geldi. Dedi, “Ben, ALLAH’ýn AYET”i!..”
Aðaç, RABB’imin bir lütfû; mahlûk’a, bereketi...
Mürsel, bu iþe þaþýrdý. Ýnim, inim.. inledi...
Bu yolun sonu; “ÝLM’in KAYNAÐI!”na gider..” dedi.
Aðaç, âlem; ben, âlem... Ruhlarýmýz kilitlendi,
Aðaç, âlem ve ben, en son; YARATAN’da, BÝRLENDÝ...
18-02-1996 SAAT: 15:30 Konak-ÝZMÝR.
Mürsel Münevveroðlu (munevveroglu@hotmail.com)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.