Al Gülüm

Yad ellerde durdun, hayli zamandýr,
Her günüm ýzdýrap, her günüm zulüm.
Hasretlik sancýsý, öyle yamandýr,
Yeter þu sinemi, delme, al gülüm!
Firak ekeceksen, gelme, kal gülüm!

Belki ulaþýrsýn, çokça yürürsen,
Yerimdir þehirde, en izbe bölüm.
Saç-sakal karýþmýþ, akça görürsen,
Sýrma zülüflerin, yolma, al gülüm!
Yürek yakacaksan, gelme, kal gülüm!

Eridim, sarardým, kaldým bir deri,
Takatim azaldý, tutmuyor kolum.
Bin yamalý kalbim, kanar mý geri?
Ýstemem gönlümü, çelme, al gülüm!
Býçak sokacaksan, gelme, kal gülüm!

Pencereme yaðmur, dolu vuruyor,
Dört mevsim býkmadan, anýyor dilim.
Camlara yazmýþtým, hâlâ duruyor,
Üç hece ismini, silme, al gülüm!
Çabuk býkacaksan, gelme, kal gülüm!

Kiraz dudaðýndan, naif söz aksýn,
Titretsin ruhumu, výz gelsin ölüm.
Gözlerime dal ki, þimþekler çaksýn,
Zoraki, yapmacýk, gülme, al gülüm!
Donuk bakacaksan, gelme, kal gülüm!

Onar viran olan, gönül köþkümü,
Ahir ömrü bari, zehretme balým.
Anla artýk eþsiz, asil aþkýmý,
Sakin ha hafife, alma, al gülüm!
Dudak bükeceksen, gelme, kal gülüm!

Umut kesilir mi, çýkmayan candan?
Diriltir yeniden, bir avuç külüm.
Vuslata uçarýz, þu Kýrýkhan’dan,
Mavi düþlerimi, bölme, al gülüm!
Býrak yýkacaksan, gelme, kal gülüm!

16.11.2021
Muhittin Alaca

Sosyal Medyada Paylaşın: