LA MEKAN

rüzgar gibi savruluyorum
Allah’ým.
yerimde esen nedir bilemiyorum.
mevsim kýrlangýç
dönümü..


ben kaderiyim bir çýnar
yapraðýnýn..
zihnim bulanýk, karanlýk dehlizlerden
geçiyorum...


sanki varlýðým buraya ait deðil
sonradan kabul edilmiþim
gibi...


içimde özgürleþtirdiðim,
yonttuðum kibrin heykellerini
Ýbrahimi kýlýçla,
yok ediyorum...


cihana sýðmayan bedenimle
yalpalýyorum.
zifiri karanlýk gece
sanki çökmüþ zihnime...


düþüyor
kalkýyorum.
sendeliyorum..
düþsem diyorum tekrar,
belki yerim belli olur.
diyorum.
yerim yurdum var mý?
onuda bilmiyorum.

üzerinden geçtiðim dünya.
hayallerimi düþlerimi
zincire vuruyor,
ayaklarýma pranga.
tekme tokat giriþiyor
yaralarýma...


gidiyorum iþte...
vedalaþarak tüm umutlardan,
denizdeki balýklarýn rotasýndan
havada uçan kuþlarýn
imzaladýðý
anlaþmalardan,
sýyrýlýp geçiyorum....


sadece insanýn mülk edindiði
yerden
geçemiyorum.
muhacir gibiyim
yersiz ve mekansýzým...



MERYEM KARAPINAR









Sosyal Medyada Paylaşın: