HÜZÜN DÜŞTÜ ŞİİRE

Ýnsanlýðýn üzerine hüzün yaðýyor
Çýðlýklarýn feryatlarýn,
Kalemin yazamadýðý
Yorgun ve hissiz gönüllerin
Sessizliðinde...

Gökyüzü maviliðini kaybediyor,
Gri alýyor yerini bulutlarýn
Arasýnda sitem ederek...

Karanlýk bir gecede unutmuþuz,
Ýnsanlýðýmýzý...
Duvarlarýmýzý yýkmýþýz
Kim kalýrsa kalsýn
Düþüncesinde girdaba düþmüþüz.

Gemiler limana sessizce yanaþýrken
Deniz altýndaki karanlýklarda
Ýnciler bulunurken,
Saf olan incideki deðerlerimiz
Solarken,
Ýnsanlýðýmýzýn üstüne hüzün yaðýyor

Kuþlar gökyüzünde özgürlüðünü
Haykýrýrken,
Kalplere vurulan mühürle konuþamýyor
Ýnsanlar.
Ve hüzün kokan bu adresin ardýndan
Yaðmur toprakla buluþuyor.
Ýnsanlýðýmýzýn üstüne hüzün yaðýyor...


Savaþlarda toprak parçasý
Mültecilerin özgürce yaþamak istediði
Bir ferah kapýsý
Ensar ve muhacirin ekmek kavgasý
Silahlar satarak zenginleþen,
Çocuklarý, kadýnlarý acýmadan yok eden.
Ýnsanlýðýmýzýn üstüne hüzün yaðýyor..

MERYEM KARAPINAR

"Yaðmur getiren rüzgârlar gibi, bu inançlar yumaðý, düþünce ve inanç hayatýný da bereketlendirecektir".

Sezai Karakoç

"Ben çiçek gibi taþýmýyorum göðsümde aþký

Ben aþký göðsümde kurþun gibi taþýyorum.

Gelmiþ dayanmýþým demir kapýsýna sevdanýn

Ben yaþamýyor gibi yaþamýyor gibi yaþýyorum

Ben aþký göðsümde kurþun gibi taþýyorum

Seni süt içmeye çaðýrýyorum parmaklarýmdan

Kara yýlan kara yýlan kara yýlan kara yýlan". Sezai Karakoç


“Baharý yaz uðruna tükettik
Aþký naz uðruna
Ve papatyalarý seviyor sevmiyor uðruna Derken ömrü tükettik bir hiç uðruna”

Sezai Karakoç



Üstad Sezai Karakoç Rahmet-i Rahmana kavuþtu. Öksüz býraktý medeniyet tasavvurunu... Doðunun yedi oðlundan biri, dünya sürgününü tamamlayýp hakka yürüdü.
Dünya ruhsuz kaldý.
Fikir iþçisi, diriliþ neslinin müjdecisi...
Mekanýn cennet olsun...

16.11.2021

Sosyal Medyada Paylaşın: