Baba,
Yüzü gülen bir Eylül için
Aðustos’tan dikildim kapýna
Söylesene,
Hep bu kadar can mý yakar gümüþ týrpaný zamanýn
Yelkovan kurtarmaya gelmez mi akrebin iðnesinden?
Hiç yýkamaz mý sonbahar ellerini?
Ondan mý kahve/sarýdýr düþleri?
Yoksa ben hep yüreði isli adamlara adadým da kendimi
Aklanamýyor muyum kaderimin huzurunda
Sen ondan mý dönmüyorsun geri?
Baba,
Düþmüyor Eylül’ün yapraklarý
Takvimler sancýda
Ve hala senden bir haber yok posta kutumda
Her gün yeni bir yalanla oyalanýyor,
Seni hiç unutmuyorum
Eylül ozan ayýdýr,
Þair sol döþünde nöbetçidir derdin,
Hatýrlýyorum...
Baba,
Yüzü gülen bir Eylül için
Aðustos’tan dikildim kapýna
Sen þair adamsýn
Söylesene,
Dikilsem Eylül’ün baþýna
Görür müyüm seni bir kez daha
Gökte þiir yazarken tek baþýna...
Kime sorsan bir parça hüzün düþer Eylülden
Ben unutuldukça yüzüm düþüyor
Býrak kalsýn,
Üzerimi örtme baba!
Kime yansam, hazan
Kalbim üþüyor...
Baba,
Yüzü gülen bir Eylül için
Aðustos’dan dikildim kapýna
Umut yolla bana, umut!
En çok o iyi geliyor yaralarýma...
Fýsýlda kulaðýma yine eskilerden
Bak,
Kýzýnýn da kaderi seninkinden
Ne yaþasak þiir oluyor...
Elif SEZGÝN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.