Ýndirime girmiþ eþyalarýn kalaný ruhum
Senden sonra,
Kelepir fiyata kendimi satýyorum her sabah aynalara
Bunca sýr beni taþýmaz
Sen nasýl nefes alýrsýn a kadýn,
Yalnýzlýðýn kambur sýrtýnda?
Düþ/ün,
Kahve telvelerine dökülmüþ,
Yüzüne böylesine acýmasýzca
Zamanýn hangi vakti üþüþmüþ?
Kim boyamýþ kýzýla
Gözünden akan saydamý?
Aný biriktirip, insan silmiþsin
Söyle,
Yalan mý?
Be hey Beyza’nýn kadýný,
Soy bahanelerini,
Ebele gerçekleri sýrlý camlardan artýk
Her öldürdüðün düþ,
Yüzünde bir çizik
Sana da,
Nefes alan cesetlerine de yazýk...
Nefret gözleri kör eder,
Zaman hayatýna gol atar da gider
Ebelenir tüm doðru bildiklerin,
Ebelenir sesi olmayan gölgeler
Her hayal kýrýklýðý
Gençliðini törpüler
Uyan Beyza’nýn kadýný,
Uyan!
Gidenler bir daha hiç
Dönmeyecekler!
Elif SEZGÝN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.