Haydi Gülümse!

Gözlerinde kâinat,
Gülüþlerinde mevsimler saklý.
Sevgin güneþ gibi aydýnlatýyor dünyamý;
Ve içimin vahalarýný ýsýtýyor bakýþýn.
Yeniden sürgün veriyor,
Nadasa býraktýðým umutlar,
Mevsimler bahara dönüyor.
Bir baþka görüyorum etrafý,
Gözlerine dalýnca.
Flu her þey, rengarenk oluyor,
Tüm noksanlýklar, eðrilikler gidiyor,
Ne gam, ne keder...
Beni etmiyor heder.

Sen gülümseyince,
Ýçimdeki yýlkýlar,
Dört nala özgürlüðe koþuyor.
Nehirler çaðlayýp coþuyor,
Pike yapýyor kartallar,
Kozasýný deliyor týrtýllar.
Ömrü uzuyor kelebeklerin,
Keyfi geliyor ibibiklerin.
Zaman duruyor, yenileniyor hücrelerim.
Say ki on sekizinde delikanlýyým.
Sana hep vurgunum,
Sana heyecanlýyým.

Bal rengi gözlerini, o naif sözlerini,
Gamzeli gülüþlerini, esirgeme yâr!
Sen yazýlmamýþ bir þiir,
Çizilmemiþ bir resim,
Söylenmemiþ bir þarkýsýn.
Beni alýp güzelliklere götüren,
Sende, tarifsiz, doyumsuz,
Gizemli bir hayat var.
Ayýrma bakýþlarýný,
Haydi, yine gülümse yâr!

06.11.2021
Muhittin Alaca








Sosyal Medyada Paylaşın: