yorgun ay’ýn gün ortasýnda bedene yürüyen binlerce sesi ýrmaklar boyu kendine alýþýk iklimlerden/ ölüme susayan kelimelerden/ sahi kimlerden geliyorum.. bitimsiz ve çürümüþ aðaçlarda sessizlik her zaman akþam mýdýr dünler geriye çekildiðinde alize
buradayýz, uçurumlarda dað çiçeklerinin göðü ýþýldadýðý yerde düþ dizleriyle silkelenen tohum en uzun rüyasý gözlerimin dün sonrasýna güneþ yýlgýlý gölge gece mýzraklý yankýyla uykulara saplanan
yeryüzünün çatlayan minesi ateþli bir sal ki, hüzünleri sele çakýldarým sonsuzluðun rüzgarýnda daðlar gözüme iner gün yýldýzlý yapraðýn suyuna çekilir gün daðlarý diyorum alize kelimelerin uzayan dallarýnda kuþ aðzý ruhumun perçemine biçimlenen..