güz mevsiminin muhteþem þöleninde envaiçeþit gazeller savrulurken etrafa devasa hüzünler yapýþýyor yakama kimsenin görmediði,duymadýðý bir tufan kopuyor yüreðimde kar etmiyor hiçbir teselli harabeye dönen gönlümün neþesi yok,elemi çok
batmakta olan güneþin seyrinde kýrýlgan bir zaman kýzýl ufuk düþlerim yanýyor cehennem misali aklým çýkmazlarda,muðlak tam karþýmda ise kýs kýs sýrýtan hiçbir þey eskisi gibi olmayacak diyen zehir zemberek kemirgen bir gerçek
bivefa deminin soluk mevsiminde takatsiz yorgun halime baktým þaþtým aynadaki aksimi görünce sahiden bu ben miyim dedim kim bilir ne zamandan beri terki diyar etmiþim de kendimi meðer hiç haberim yokmuþ kendimden
çocukken pembe bir düþ sanmýþtým hayatý meðer hüsranmýþ suya düþen hayallerim þimdilerde ters akan,çaðýldayan bir nehirim Karadeniz’in incisi Samsun’a dökülen azgýn dalgalarla boðuþurken bir girdabýn sarmalýnda savrulup derinlere sürüklenen
paramparça ruhumun en koyu deminde zamanýn akýþýna býrakmak istiyorum eski püskü,benzi sararmýþ,pas tutan düþlerimi eskisi gibi de,bir hayalin peþinden koþmuyorum acýlara yol aldýðýmdan,kendimi heba ettiðimden beri artýk aðýr aksak yürüsem de mecalsiz yoruluyor,bazen de elden ayaktan kesiliyorum dinlenmekle geçmeyen yorgunluklarým var benim
duyulmayan yürek sesimin dar odalý hücresinde volta atarak kim bilir bu kaçýncý muhtýrasý deli gönlümün kaçýncý aldanýþý kaçýncý kez göçük altýnda kalýþým?
karaltýsýnda nice gizler saklayan gece ufka kara perdelerini çekti yine nasýl da birden deðiþiyor zamanýn rengi bir tarafta kader aðlarýný örerken ilmek ilmek diðer tarafta içimi kaplayan yamyam bir keder beni kara kara düþündürüp halimi adamakýllý periþan eder
sisli,zifir bir gecede zaman zaman kesildi kemerli burnumdan zar zor aldýðým nefesim kursaðýmda kaldý yarým kalan hevesim enkaz yýðýnýna döndü göðüs kafesim