meftunu olmuþtum nevbaharýn binbir umutla masmavi sevgiler ekmiþtim yüreðimin tarlasýna evlek evlek ben gülünce tomurcuk güller açardý al yanaklarýmýn gamzelerinde öbek öbek gözlerim sevdiklerime bir baþka bakardý gül dalýnda bülbüller ah etmez,aþk ile þakýrdý masumane bakan çocuk gözlerimde ne de güzel toz pembe olurdu hayat
bir zamanlar...
yere göðe sýðdýramadýðým el deðmemiþ pirüpak hayallerim vardý içimde kýmýl kýmýl kýmýldayan yanýp tutuþan özlemlerim vardý göz pýnarlarýmdan sular akardý oluk oluk sevgiyle çaðlayan bir ýrmak gibi duygularým depreþir,mecrasýndan taþardý atardý kendini denizin açýk kollarýna dalgalar kucaklar,okþardý onu ulu orta
bir zamanlar...
uçsuz bucaksýz gökyüzünde geniþ kanatlý bir kuþ olup asuman karnavalýnýn geçit töreninde binbir umutla havalarda uçasým sevdiklerimin penceresine konup onlarý bir an önce göresim gelirdi içmeden beni sarhoþ eden bahar yelleri eserdi baþýmda dört mevsim
bir zamanlar...
yaðýz atlar gibi dört nala koþardým yorulmak nedir bilmezdim sevincimden yerinde duramayan içi kýpýr kýpýr kýpýrdayan naif,zarif bir çocuktu yüreðim deli bir akýntýydým kimi zaman karýþýrdým denizin derin mavi sularýna kýyýlarýndaki martýlar nasýl da cilveleþirdi hayatýn cilvesine aldýrmadan
AYLA CERMEN TÜFEKÇÝ Sosyal Medyada Paylaşın:
Ay.ışığı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.