m-
İ N S – Â N
Bu þiirimizin konusu da, baþlýðý da yine insan. Yine, “ÝNSAN!” diyerek baþlýyoruz ve hep insanla uðraþýyoruz. Fakat; bu sefer, bilinenin dýþýnda ve çok farklý bir boyuttan baþlýyoruz.
Bu þiirimiz de, aynen insan (varlýð)ýn ilk baþladýðý (yaratýldýðý) METAFÝZÝK BOYUT’ta olduðu gibi... Metafizik tarafý ile insan!..
---ilâhi—
Ý N S – Â N
ÞÝÝR NO: 47 ** 24-11-2008
Ýnsanlarý; adým, adým.. yükseltir.. zikir,
Sýk tövbe edene, melekler de imrenir;
Ýnananlar, Müslüman; inanmayan, kâfir,
ALLAH, her zaman.. gönlümüzün ilk sahibi;
Gidenler’se; olur, O’na; Hac’da, misafir...
KUR’AN; O’ndan, öðüt alanlarýn.. hatibi,
Defterimizi yazar, KÝRÂMEN KÂTÝBÝ;
SEVGÝ’dir; insanlarýn, gönlünün fatihi,
RESÛLULLAH’dýr; sevenlerinin, HABÝB’i;
ZIT’larýn, bir HALÝTA’sýdýr.. “NUR ile kir...”
Ýslâm; insaný, birbirine KARDEÞ eder,
O, dertlenmez; önce, kardeþini dert eder;
Hem ibadet, hem de; nefsine, CÝHAD eder,
KUL’luk; tadýný, lezzetini.. idrak eder;
Ýnananlar, çok zengindir; Þeytan’sa, fakir...
Bazan, yükselir ARÞ’a.. Âlemler’i görür,
Âlemler; bu gelen misafirle, öðünür;
Bazan, yere iner; halden.. hale, bürünür,
Et ve kemik giyer.. “ADEM” diye görünür;
Kulluðunu idrak eden, olmaz; hiç, hakîr...
Mürsel; kibir, gurur etme.. gel, “doðru yol’a!..”
Sakýn, yolunu þaþýrma ve verme, mola;
Þeytan ile nefis, bazan gezer.. kol-kola,
Ýlim, senin yitik malýn!.. “Dikkatle, ara!”
AKL’ederek bakan, görür.. edinir, fikir...
14-11-2007 SAAT:01:30 KONAK-ÝZMÝR.
Not: Ýns = insan, ân = lar, ins+ân = insanlar
Mürsel Münevveroðlu. (munevveroglu@hotmail.com)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.