Yağmur

yaðmurdan sonra
güneþ yüzünü gösterdi
ceviz aðacýnýn yapraklarý arasýndan
buluþtu gökkuþaðý
ceviz ve incir aðaçlarýnýn
kollarýna dolanarak

gökkuþaðý yedi rengiyle
yediveren güllerine gülümserken
goncalardan süzülüyordu
yaðmur damlacýklarý
’aðlama!’ dedi ýþýltýsýyla güneþ
’aðlama, bak geldim yine!’
’aðlamýyorum ki’ dedi gonca gül
’geri döneceðini biliyordum gitsen de!’

ceviz aðacýnýn yapraklarý arasýndan
süzülen güneþin ýþýltýsýnda
bahçedeki sedirde
tekir kediyle birlikte
bekledim seni
dinmek bilmeyen özleminle!

sen
gökkuþaðýnýn yedi rengine
gözlerinin yeþilini
gözlerinin derinliðini
gözlerinde ki ýþýltýyý ekleyip
tutkun ve heyecanýnla gelip
yalnýzlýðýmý
mutsuzluðumu
umutsuzluðumu alýverip
heyecanýný
neþeni
umudunu
serpiþtirip yüreðime
bahçedeki sedire, yaný baþýma
hemen yüreðimin baþ köþesine kuruluverdin...

hoþgeldin sevgilim
hoþgeldin!
Sosyal Medyada Paylaşın: