Umut

kýyýsýnda bir hayatýn
geçen günleri izliyorum
ruhum bedenimden yükselmiþ
beni ve o hayatý izliyor sanki!

kýyýsýndayým
o kadar kýyýdayým ki
suyun azýcýk yükselmesinde
ufacýk bir telaþta
küçük bir sarsýntýda
o hayatýn içinde buluyorum kendimi.

hesapsýz ve kitapsýz
ölçüsüz ve kuralsýz
savrula savrula geldim ben buralara
buralar dediðim yer neresi ki?
bilmediðim yerlere
umudu taþýdým
tuttum umudu yürüdüm
dayanamadý
kýrýldý bir çok kez
yýlmadým
kýrýldýðý yerden ucuna ekledim
bir umut daha...

yürüdüm
yürüdüm
yürüdüm

ki çoðu adýmýma þahitsin!
umudumun her zerresine
bütün çabalarýma
tüm yorgunluðuma
kalbimin durma noktasýna geliþine..
Allah var çok da sahip çýktýn bana
korudun
kolladýn
sarýp sarmaladýn
sende soluklandým, yorulduðumda
þifa buldum, hastalandýðýmda.

hep kýyýsýndaydým hayatýnýn
kýyýsýndaydým halen daha!

savruluyorum bir toz gibi
akýntýya kapýlýyorum bir yaprak gibi
kanat çýrpýyorum uçmayý öðrenen bir kuþ gibi
nasýl da yorgunum oysa!

yine bir ’dertleþme’ halindeyim
yine bir ’iç dökmesi’
yine sendeyim
yine seninleyim
yine senim
yine seninim...

ben saçlarýnýn kýrýnda
daðlarýnda
tepelerinde
ovalarýnda yürüdüm
ben sende seni ararken
kayboldum!

o kadar çok kapý çýktý ki yürürken önüme
açtýðým her kapýnýn ardýnda bir yenisi
hep bir umut
"bu kapýnýn ardýndadýr kendisi!"

ve sonunda her kapýnýn ardýnda
yeni bir kýrýlma, umudumda...

Sosyal Medyada Paylaşın: