YEŞEREN BİR UMUDUM BEN...

Yerli yersiz bir kuþku asýlý olduðum
Metanet yüklü yüreðin sarkacý adeta sokulduðum
Devasa çýnar kürediðimse hüzün
Mutlak bir sevinç dilediðim
Rampasýna asýl kaldýðým mevsimin
Sevecen yüreðimden akan kâh neþe kâh elem
Kaybolduðum dünyanýn mimarý olsa sevgi ne ki…

Ah, dikemediðim kendi söküklerim
Hörgücünde mevsimin saklandýðým
Tepelenen bir aþk mý yoksa kayrasýnda beklediðim
Yerli yersiz uçuþan benliðim
Etekleri tutuþan hangi seferi yürekse
Kaybettiðim bir ömür
Kaybolmaya yüz tutan güneþin saklý olduðu
Yorgunluk tüy dikerken
Tüyden hafif olsa vicdaným ne ki?

Bunca zulme cephe açtýðým:
Ah, siperim
Ah, bitimsiz sireni yerin göðün
Neferi olsam bile meylettiðim ölüm
Namüsait serildiðim
Bir kýblemde saklý bir kabrimde
Yitimi zamanýn
Kefil olsam bile dünüme, günüme.

Maðdur bir kelam içimden sökün eden
Hýnca hýnç duygular ve nice izdiham
Mal olsa da ömre yitimim
Yatýrlar gibi yetemezken ahvalime
Katýr inadý mevsimin
Gözümde büyüttüðüm kimse
Arkamdan gelecek mi sahi bilip bilmeden sevdiklerim?

Nazarýnda yerin göðün
Hibe ettiðim tek zerrem
Yandýkça büyüyen gaipten gelen sevgim
Sancýlý ve meftun;
Sanrýlý ve noksan:
Sevgi iþte nokta atýþý yaptýðým
Nükseden her yeni gün her yeni hezeyan
Deliþmen fýtratým
Boy veren umudum
Baþ koyduðum neyse
Kimliðim
Yitense günbegün
Yatýp kalkýp þükrettiðim
O devasa tünek zarif bir reveransýn dahi yetmediði
Gücüme gittiðinden de fazla
Gerisin geri kaçtýðým mutluluk treni.

Beylik deðil sözcüklerim
Ayýlýp bayýlmadým hem uðruna yitenlerin
Bozguna uðrayan elbet nefsim ve þeytan
Korkusuzca yaþadýðým
Yaþattýðým ilkem ve ödün vermeden
Varsýn yana yakýla yaþadýðým:
Dik baþlý mizacým katýksýz sevdiðim
Ýnancýmla büyüttüðüm umudum
Ve koþtuðum Rabbim.

Tek tanýk tek tanýdýk tek dostum
Gönlümde uçuþan sureler
Suretine inandýðým varsýn olsun maskeler
Gün yüzüm günlük hüznüm
Katsayýsý ömrün
Eþ güdümlü gönlün
Muhteva ettiði
Bazense boca ettiðim yapraklarým…

Ah, özlediðim çýnarým
Ah, kaybolduðum kadar özlemim
Elbet kýrýk dalýma
Kýrýk yüreðime ve sökün eden nidalarýma
Dokunmaksa aþka nezaketle
Dokunulmazlýðý sevginin
Ýlahi rotama sadýk ve âþýk ve katýksýz neferiyim
Elbet Ýlahi Aþkýn yanýk yürekli neferi
Bir bir eksilse de varlýðým ve yalnýzlýðým
Katýk ettikçe sevgiye
Yeþeren bir umudum ben ve içimde yarým kalan bunca ukde
Elbet varacaðým menzile her iki cihanda da saklý
Yalnýzlýðýma tek sahip çýkan güzel Rabbim…


Sosyal Medyada Paylaşın: